Ф.1278. Оп.1. Д.2а. Л.2.
Мен агама көп кат жаздым. Андан азыр кайттым. Анын турмушу кандай болуп жатты экен. Быйыл түштүктө эгин жакшы, өзүмдүн да турмушум жакшы боло тургандай жазган эле. Мен бүгүн дагы кат жаздым. Анын да көңүлү алда кайда кетип, менин турмушумдун олку солку болуп туруп алганына капаланып жаткандыр. Ушул өңдүү кишини бир көрүүгө зар болуп, аны мактаганменин жолдошумдун зайыбы Аннаны кантип түшүнүш керек. Албетте ал айыпсыз, анын катын ошондуктан мен сага мисал этип жаздым. Менин көңүлүмдө катка жазууга алсыздык кылган пикирлердин толкуну аны жазууга тура келтирди. Во мне борется две силы – старое и новое. Пусть живет новое, смытое правдой жизни. Если бы долгожданное твое письмо началась сугубым “нейтралитетом” то, незнаю, чтобы со мной случилось. Я писал дневник, что это письмо предрешит мое будущее. Оно действительно, предрешило, только в обратную сторону. Вот когда я почувствовал упоение касающего счастья. Вот оно светлое будущее, где я ясно вижу вас, очертания моей жизни. Но тише... это может оказаться сновидением на ложе рока? Но нет, уже сей раз это не сон. Теперь и воевать хорошо и уирать легче. Аалы! Ты когда нибудь получал ли мои карточки? Теперь пришлю свою, а о моих карточкахпиши. Обязательно. Крепко обнимаю и целую долгим поцелуем, раняя слезы счастья. 11.11.1944